فهرست مطالب

اقتصاد و برنامه ریزی شهری - سال دوم شماره 7 (پاییز 1389)

نشریه اقتصاد و برنامه ریزی شهری
سال دوم شماره 7 (پاییز 1389)

  • تاریخ انتشار: 1389/10/15
  • تعداد عناوین: 21
|
  • حسین محمدپورزرندی صفحه 4
  • صفحه 7
  • بخش ویژه:کلان شهرهاونقش آنهادرتوسعه اقتصادملی
  • علیرضا محمدی صفحه 8
    این مقاله، فرآیند جهانی شدن اقتصادی و رشد بخش خدمات پیشرفته در برخی از مناطق جهان را مرور کرده، سپس شهر جهانی و جهان شهر را تعریف می نماید. در ادامه، با نگرش جغرافیای اقتصادی، شکل گیری و رشد کارکردهای اقتصادی پیشرفته از جمله «خدمات پیشرفته پشتیبان تولید ((APS» را مورد بررسی قرار می دهد، پس از آن تلاش می کند تا جغرافیای خدمات مذکور و شاخصهای مؤثر در مکان گزینی این خدمات، در برخی از شهرهای جهانی را بررسی و نتایج آن را ارایه نماید. هدف اصلی این مقاله معرفی لیستی از کارکردهای پیشرفته اقتصادی در کلان شهرهای جهانی بوده، برنامه ریزان، مدیران و سیاست گذاران کلان شهرهای جهان سومی را به اندیشه در این مهم فرامی خواند.
    کلیدواژگان: جهانی شدن اقتصادی، شهر جهانی و جهان شهر، کارکردهای اقتصادی، خدمات پیشرفته پشتیبان تولید
  • وحید یگانگی دستگردی صفحه 26
    پس از جنگ دوم جهانی، کشورهای مختلف جهان به سرعت در پی بازسازی اقتصاد خود بر آمده، رشد اقتصادی مهم ترین دغدغه این کشورها شد. اما پس از گذشت چند دهه مشخص شد که رشد اقتصادی به تنهایی نمی تواند باعث بهبود وضعیت اقتصادی در پهنه کشور و در بین طبقات مختلف اجتماعی شود، از این رو پارادایم توسعه اقتصادی مطرح گردید. با روند رو به رشد اقتصاد جهانی، ارتباطات بین المللی افزایش یافت و پدیده جهانی شدن اقتصاد مطرح شد. اما آنچه بستر لازم برای این فرآیند را فراهم می کرد، پدیده ای بود به نام «کلان شهر». جهانی شدن اقتصاد بدون رقابت کلان شهرها بی معناست. از این رو کلان شهرها روزبه روز نقش اساسی تری در توسعه اقتصاد ملی کشورها ایفا کرده و خواهند کرد. با این حال توسعه اقتصاد ملی کشورها و پر رنگ شدن زندگی شهری و ایجاد تجمعات عظیم انسانی که کلان شهر نام گرفته اند، جنبه های منفی بسیاری نیز در پی داشته است. با گذشت زمان می توان دید که این کلان شهرها همان اندازه که به تولید ثروت و رفاه برای افراد پرداخته اند، باعث شده اند که محیط زیست بشر و کره زمین نیز به شدت از نظر اکولوژیک آسیب دیده، حقوق نسل های آتی به شدت پایمال گردد. به عبارت دیگر، انسان ها برای دستیابی به زندگی بهتر کلان شهرها را ایجاد کردند اما همین کلان شهرها امروزه مهم ترین آسیب را به حیات کره زمین و زندگی بشر می رسانند. این مقاله با نگاهی انتقادی می کوشد به تاثیراتی که اقتصاد جهانی شده بر کلان شهرها نهاده، نگاهی بیفکند و علاوه بر روشن کردن نقش کلان شهرها بر رشد و توسعه اقتصاد کشورها و جهان، جنبه هایی از تاثیرات پدیده کلان شهر را نیز که کشورهای توسعه یافته می کوشند آن را پنهان نگاه دارند به نمایش بگذارد.
    کلیدواژگان: کلان شهر، توسعه، جهانی شدن، تولید ناخالص داخلی، محیط زیست، تغییرات اقلیمی، جای پای اکولوژیک
  • مرتضی قورچی، جواد مالکی صفحه 44
    در آغاز قرن بیست ویکم، جهانی شدن و نوآوری در عرصه های فناوری اطلاعاتی سبب شده تا شهرها نیز در فضا های فراملی همانند شرکت های چند ملیتی، رقابت روز افزونی را برای کسب منافع اقتصادی با یکدیگر داشته باشند. به همین دلیل است که هیچ نقطه شهری در جهان نمی تواند به حفظ جایگاه و نقش سنتی خود در سلسله مراتب شهری تکیه نماید؛ زیرا سایر نقاط شهری، در ساختار شبکه ای با سایر شهرهای دیگر در رقابت اند تا جایگاه خود را در شبکه ارتقا داده، بر سایر رقیبان خود غلبه کنند. این رقابت سبب شکل گیری برند شهری و ارائه تصویری مثبت از یک نقطه شهری در ساختار سلسله مراتب شبکه شهری در مقیاس جهانی خواهد شد. به همین جهت است که مدیران شهری در سال های اخیر تلاش گسترده ای داشته اند تا شهر خود را در شبکه کلان شهرهای جهانی ارتقا داده، منافع اقتصادی هنگفتی را برای شهروندان شان فراهم سازند.
    این هدف، امروزه با شناخت و اتخاذ رویکرد هوشمندی رقابتی که همان نظارت هدفمند بر محیطی است که سازمان در آن به فعالیت و رقابت می پردازد، امکان پذیر شده و با هدف اخذ تصمیمات استراتژیک توسعه یافته است. مدیران شهری با بهره گیری از این رویکرد و به خصوص ابزار استراتژی یابی آن، برای رقابت با سایر شهرها، کسب آمادگی نموده، استراتژی خود را در عرصه های فراملی جهت رقابت با سایر کلان شهرها تدوین می کنند. اساسا استراتژی یابی، تکنیکی است که در طول قرن بیستم شرکت های چند ملیتی برای رقابت با سایر شرکت ها و بازاریابی خود استفاده می کردند و حداکثر تلاش آنها نیز این بوده تا با تکیه بر این ابزار بتوانند رفتار های رقیب را تحلیل کرده، برای رقابت با این نوع رفتارها، استراتژی های جدیدی را برای شرکت خود فراهم سازند. هم اکنون، این ابزار در حوزه مدیریت شهری نیز به کار می رود تا مدیران شهری بتوانند از حداکثر فرصت های پیش رو برای رقابت با سایر شهرها در شبکه و ارتقا شهر خود بهره لازم را برده، به حداکثر منافع اقتصادی برای توسعه شهرشان دست یابند. این مقاله در صدد است تا با روش توصیفی تحلیلی فضای رقابتی کلان شهرها را در عرصه های فراملی به بحث گذاشته، چگونگی رویکرد هوشمندی رقابتی و کاربرد ابزار استراتژی یابی را در حوزه مدیریت شهری به تحلیل درآورد.
    کلیدواژگان: جهانی شدن، ساختار شبکه کلان شهرها، رقابت شهرها در عرصه های فراملی، هوشمندی رقابتی، استراتژی یابی شهرها
  • کمال اطهاری صفحه 56
    در دو دهه اخیر، اقتصاد شهری در ایران، همچون اقتصاد شهرهای آن، راه زوال را پیموده؛ زیرا به درستی یا به طور ماهوی درباره آن فکر نشده است. البته این راه زوال، به طور یکنواخت رو به سراشیبی نبوده بلکه فراز و فرود زیادی داشته است. انتشار نشریه «اقتصاد شهر» که شهرداری تهران آن را منتشر می کند، بیانگر این واقعیت است که این شهر در پی گریز از فرود خود با فکر کردن به اقتصاد می باشد. شهرداری کلان شهرها، بر خلاف دولت که وابسته به درآمد نفت است، منبع درآمدی جز اقتصاد شهر نداشته و بقای سازمان و خدماتشان وابسته به پویایی و پایایی اقتصاد آن است، اما به نظر نمی آید که هنوز اندیشه ماهوی را آموخته باشد.
    مصوبه خودکفایی شهرداری های کلان شهرها در سال 1368 موجب رواج «کژاندیشی» در اقتصاد شهری گشت. این کژاندیشی، که به صورت غلبه رشته اقتصاد خرد در اقتصاد شهری بروز کرد، یکی از دو دلیل اصلی یا کژخشت نخست به وجود آمدن «کژکارکردی» در بنای اقتصاد شهر و برآیند آن «کژبافتی» یا کوژی فضای شهر بوده است، دلیل اصلی دوم غلبه سرمشق صنعتی و حتی پیشاصنعتی بر اقتصاد توسعه (برنامه های توسعه) ایران تا برنامه چهارم توسعه بود. در برنامه چهارم توسعه، گرچه این سرمشق به کنار گذاشته شد و توسعه دانش پایه یا پساصنعتی فرا راه قرار گرفت، اما در عمل از آن پیروی نشد. در نتیجه، غلبه این دو اندیشه نادرست بر اقتصاد شهرها، به ویژه کلان شهرهای ایران، که پویایی و پایایی اقتصادی آنها وابسته به ورود به دوران پساصنعتی است، به طور نسبی رو به زوال نهاد که این زوال در بافت های فرسوده مسکونی، تجاری و صنعتی آنها مشهود است.
    در این نوشتار به کاستی های اقتصاد شهری و اقتصاد شهرهای ایران و کلان شهر تهران به عنوان نمادی از آن، در حد طرح مسئله یا به مثابه یک پیش-درآمد، می پردازیم. به این امید که توجه به ریشه های کژاندیشی، کژکارکردی و کژبافتی رایج و غالب در شهرهای ایران، گام نخستین برای دور کردن آنها از زندگی شهری مان باشد.
    کلیدواژگان: اقتصاد فضا، اقتصاد شهری، اقتصاد شهر (تهران)، اقتصاد دانش، پایه، شهرجهانی
  • پرویز صداقت صفحه 66
    اصطلاح «مالی گرایی» در چند دهه اخیر در توصیف نظام یا فرآیندهای اقتصادی تدوین شده و در پی آن است که تمام ارزش های قابل مبادله (مشهود، نامشهود، آتی، کنونی و...) به ابزاری مالی یا به مشتقی از ابزار مالی بدل می گردد. بدون تردید، بخش مالی، همواره نقشی اصلی و تعیین کننده در انباشت سرمایه داشته و بازارهای پول و سرمایه نیز نقشی تعیین کننده در اقتصاد مبتنی بر بازار ایفا نموده است. با این حال، نقش روزافزون سرمایه مالی در چند دهه اخیر ویژگی جدیدی به اقتصاد سرمایه داری بخشیده که از آن به عنوان مالی گرایی فرآیند انباشت یاد می شود. پل سوییزی، اقتصاددان امریکایی، یکی از سه ویژگی سرمایه داری معاصر را فرآیند مالی گرایی انباشت سرمایه می نامد.
    مالیه قادر است که سرمایه داری تولیدی اقتصادی که در عمل تولیدکننده کالاها و خدمات مورد مصرف مردم می باشد، را تجدیدساختار کند. این سرمایه داری مالی به شکل جدید، مازاد هر چه بیشتری را که در فرآیندهای تولید، نه تنها در کانون بلکه در آنچه پیرامون نظام جهانی بوده، به خود اختصاص می دهد.
    به هر تقدیر، نقش روزافزون سرمایه مالی در اقتصاد معاصر، به موازات تحولات مهمی که از 1980 به بعد رخ داده، تغییرات مهم ساختاری را در سیستم اقتصاد جهانی به وجود آورده است. ریگانیسم و تاچریسم در کشورهای پیشرفته سرمایه داری و برنامه های تعدیل ساختاری در کشورهای در حال توسعه، با دنبال کردن برنامه های آزادسازی اقتصادی، مقررات زدایی و خصوصی سازی، بازیگران قدرتمند جدیدی وارد عرصه اقتصاد شهری نمود که از آن جمله، سرمایه مالی نقش روزافزونی در حیات اقتصاد ایفا کرد. مارتین ولف، در «فایننشال تایمز»، می نویسد: «سرمایه داری، از سرمایه داری مدیریتی نیمه قرن بیستم، به سرمایه داری مالی جهانی جهش یافته است.» برای مثال، سود شرکت های بخش مالی در اقتصاد امریکا در سال 2004 را که معادل 300 میلیارد دلار بود، در نظر بگیرید و آن را با 534 میلیارد دلار سود صنایع داخلی غیر مالی مقایسه کنید. ملاحظه خواهید کرد که حدود 40 درصد از کل سود شرکت های داخلی در بخش مالی بوده است. این شرکت ها چهل سال پیش تنها 2 درصد از کل سود را در اختیار داشتند که این امر نشانه روشن رشد مالی گرایی تنها در اقتصاد سیاسی امریکا است.
  • مقاله خارج از موضوع
  • سعید عابدین درکوش، حسین نصیری صفحه 71
    افزایش جمعیت شهری در جهان و به ویژه در کشورهای در حال توسعه، با وجود این که با رشد و توسعه اقتصادی توام بوده است، مسایل و مشکلات عدیده ای را نیز به همراه داشته است؛ چنان چه اکثر ساکنان این کشورها از روند توسعه فضای مسکونی خود ناراضی بوده و برای اصلاح این روند تلاش هایی را آغاز نموده اند. به منظور بررسی موضوع توزیع مطلوب شهرها و پاسخ گویی به این سؤال که آیا اندازه بهینه ای برای شهرها (در یک کشور) وجود دارد، از دهه پنجاه میلادی، تلاش هایی برای تعیین اندازه شهر و یا توزیع بهینه اندازه شهر صورت گرفته است و بعضا بر این عقیده اند که اجماعی کامل بر سر تعیین اندازه بهینه یک شهر وجود ندارد و بیشتر توجه خود را بر سلسله مراتب شهری و نظام شهری معطوف کرده اند. ما در این تحقیق به روش مستقیم یا روش تابع مازاد اضافی که از تفاوت بین درآمد کل قابل تصرف و تمام هزینه های کار و زندگی یک خانوار در نواحی شهرهای بزرگ تعریف می شود و اندازه بهینه یک شهر که بازتابی است از جمعیت شهر که تابع مازاد اضافی را حداکثر می کند، استفاده نموده و حد بهینه شهرهای ایران را به دست می آوریم. براساس یافته های این تحقیق، حد بهینه شهرها با روش مازاد اضافی، در حدود یک میلیون و بیست و پنج هزار نفر می باشد. برای مثال، در حال حاضر جمعیت تهران در حدود هفت میلیون و هفتصد هزار نفر است و نشان از فاصله بیش از اندازه این شهر از حد بهینه شهرهای ایران می باشد.
  • اقتصاد شهری در جهان
  • علی عربانی دانا صفحه 86
  • دیدگاه
  • حسین محمدپور زرندی صفحه 96
    شهرداری تهران در سال های اخیر، گام های عظیمی را در حوزه فعالیت های عمرانی، اجتماعی و خدمات رسانی برداشته است. حجم و کیفیت فعالیت های انجام شده به گونه ای است که اغلب کارشناسان، شهر تهران را به یک کارگاه عمرانی بزرگ تشبیه کرده اند. به طوری که، پروژه های شهری با نگرش پیوست اجتماعی، عجین می باشد. بی شک انجام این امور در سایه برنامه ریزی راهبردی، تقویت نیروی انسانی، اصلاح ساختار اداری سازمانی، مالی و تامین هزینه طرح ها، پروژه ها و برنامه ها امکان پذیر شده است.
    همان گونه که می دانیم حدود 70 درصد جمعیت کشور، در شهرها زندگی می کنند و بیش از 40 درصد از کل جمعیت کشور را ساکنان کلان شهرها و شهرهای بزرگ کشور تشکیل می دهند. تولید ناخالص داخلی تهران، بخش عظیمی از تولید ناخالص داخلی کل کشور را تشکیل می دهد. اگر سهم سایر کلان شهرهای کشور را نیز به سهم تهران از تولید ناخالص داخلی کشور اضافه کنیم، چیزی حدود 70درصد از تولید ناخالص داخلی کشور را شامل می شود. به عبارت دیگر 70 درصد جمعیت کشور در شهرها زندگی می کنند ولی سهم عمده تولید ناخالص داخلی کشور برعهده چند کلان شهر معدود است. این بدان معناست که کلان شهرها تاثیر به سزایی در تولید ناخالص داخلی کشور داشته و بخش بزرگی از اقتصاد کشور را در اختیار دارند. همین آمار نشان می دهد که ارتباطی قوی بین کلان شهرها و اقتصاد ملی وجود دارد و این نکته جای تامل دارد.
  • رمضان حیدری صفحه 100
    کلان شهرهای هر کشور بزرگ ترین تجمعات انسانی آن کشور محسوب شده، کلیه تصمیمات در سطح ملی، در این شهرها اتخاذ می شود. عمده ترین زیرساخت های اداری و سیاسی، فرهنگی و اقتصادی هر کشور در کلان شهرهای آن استقرار می یابد. کلان شهرها دروازه های ارتباط هر کشور با جهان محسوب شده، قدرت اقتصادی هر کشور به کمک شاخص های مالی کلان شهرهای آن نشان داده می شود. از این رو، همه کشورها تلاش می کنند تا در حد امکان زیرساخت های مورد نیاز برای فراهم کردن شرایط مطلوب تولید در کلان شهرها را تامین نموده، بدین شکل، فرآیند تولید، توزیع و بازاریابی کالاها و خدمات را تسریع کنند. همه کلان شهرها از نظر تولیدی، بیش از نیاز ساکنان خود، کالا و خدمات ارایه می کنند. بخش بزرگی از کالا و خدمات مازاد تولید شده در کلان شهرها به وسیله ساکنان دیگر شهرهای کشور مصرف شده، از این رو هر چه میزان گردش پول و تولید اقتصادی در کلان شهرها بیشتر باشد، عملا کلیه شهروندان کشور به رفاه بالاتری دست پیدا می کنند (www.mta.info).
  • ناصر امانی صفحه 103
    در روش زندگی انسان ها و چشم انداز سازمان ها، تغییر و تحول به طور پیوسته و مستمر، نمودی آشکار دارد. نمی توان هیچ جامعه ای را پیدا کرد که نسلی از آن عینا مانند نسل قبل زندگی کرده باشد. استمرار و تداوم تغییر، به صورت یک اصل انکارناپذیر همواره پابرجاست. از این رو، اگر واحدی خود را با دیگر اعضای جامعه هماهنگ ننماید، محکوم به شکست، انحلال، ضعیف شدن و... است.
    در هزاره سوم، سرمایه انسانی، بالاترین و با ارزش ترین سرمایه و بزرگ ترین دارایی هر سازمان و کشوری محسوب می شود. سرمایه انسانی در هیچ ترازنامه و حساب سود و زیانی آورده نمی شود؛ ولی نتیجه سود و زیان سازمان ها را رقم می زند. تنها سرمایه ای که با استفاده هر چه بیشتر، کاهش نیافته و به صورت فزاینده تقویت می شود، نیروی انسانی کارآمد است. در دهه اخیر، نقش منابع انسانی در توسعه، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. اهمیت این موضوع به علت نقش مهم عامل انسانی در فرآیند توسعه می باشد. امروزه سازمان ها با منابع انسانی خود رسمیت و عینیت می یابند و اهمیت دادن به منابع انسانی، اساس و محور کار مدیریت سازمان ها می باشد.
  • بررسی کتاب
  • وحید یگانگی دستگردی صفحه 120
  • صفحه 123
  • آمار شهر
  • دانن جلالی صفحه 124
    از میان موارد هشتگانه برنامه هایی که شهرداری اعتبارات عمرانی خود را باید در قالب آنها هزینه کند، برنامه ریزی توسعه شهری تنها برنامه ای ست که به مسئله هزینه های مورد نیاز برای تهیه طرح های توسعه شهری و اعتبارات مورد نیاز جهت تحقق آنها می پردازد. این برنامه از سه گونه طرح تشکیل شده که دو مورد از این طرح ها خود به چندگونه پروژه تقسیم می شوند؛ این طرح ها عبارتند از: طرح تهیه و تصویب طرح های جامع و هادی، طرح تملک اراضی و طرح مطالعاتی جهت بررسی مسایل شهری. به منظور مقایسه میان وضعیت اعتبارات مورد نیاز برای تهیه طرح های توسعه شهری و میزان اعتبارات لازم برای تحقق طرح های توسعه شهری در هر سال، می توان میزان اعتبارات مورد نیاز برای تهیه و تصویب طرح های جامع و هادی را به همراه اعتبارات مورد نیاز جهت طرح تملک اراضی مقایسه کرد. از آنجا که طرح های جامع و هادی با تعیین کاربری زمین سر و کار دارند و به یک معنا با آن برابرند و از وظایف اصلی طرح کاربری زمین، تعیین تکلیف برای زمین های شهری است، مهمترین اقدام عملی جهت تحقق این طرح ها تملک اراضی است که کاربری در نظر گرفته شده برای آنها متفاوت از آن چیزی است که در شرایط فعلی استقرار دارد.
  • رویدادهای علمی و اجرایی
  • صفحه 130
    جوامع هرچه بیشتر به سمت دموکراسی پیش می روند،کارآیی و اثربخشی حکومت های مرکزی و محلی و جلب اعتماد شهروندان اهمیت بیشتری می یابد. در چنین شرایط جدیدی، از حسابداری انتظار می رود که تصویری از عملکرد دولت های مرکزی و محلی و سازمان های تابعه در قالب گزارش های واقعی و منصفانه به ذی نفعان درون و برون سازمانی ارایه دهد. به علت ناکارا بودن نظام حسابداری و گزارشگری مالی شهرداری های ایران، ضرورت وجود یک نظام جدید به عنوان یک سیستم اطلاعاتی برای مدیریت، تصمیم گیری و پاسخگویی، غیرقابل انکار است. از طرفی، داشتن معیار و مبنایی برای نظام حسابداری و گزارشگری که از پشتیبانی علمی و قابل پذیرشی از طرف مراجع حرفه ای و استفاده کنندگان از آن برخوردار باشد، از ضروریات یک نظام مناسب است، که خود نشات گرفته از مبانی نظری است که هدف ها و مفاهیم حسابداری و گزارشگری را مشخص و راهنمایی برای شناسایی رویدادها، اندازه گیری و خلاصه نمودن و چگونگی گزارشگری آن را بیان می کند. این مجموعه، براساس استخراج مفاهیم بنیادی و کلیدی حسابداری و گزارشگری مالی نهادهای بخش عمومی از بیانیه های مفهومی هیئت های استانداردهای حسابداری و با لحاظ نمودن الزامات محیطی و قانونی حاکم بر شهرداری های ایران و تحلیل آنها، مبانی نظری و مفهومی مناسبی برای حسابداری و گزارشگری مالی شهرداری ها که شامل مفاهیم بنیادی و کلیدی نظام حسابداری و گزارشگری مالی شهرداری ها است، ارایه گردید. بر این اساس اهداف حسابداری و گزارشگری مالی شهرداری ها، با توجه به فعالیت های شهرداری ها و ویژگی های محیطی آن، ذی نفعان و نیازهای اطلاعاتی آنها، به همراه ویژگی های کیفی گزارش های مالی با مقاصد عمومی تدوین گردید.
    کلیدواژگان: حسابداری، گزارشگری مالی، شهرداری، مسئولیت پاسخگویی مالی
  • جعفر معصوم زاده صفحه 138
    امروزه محدودیت منابع و رشد روزافزون نیازها، موضوع «مدیریت هزینه» را از یک مزیت به یک ضرورت تبدیل کرده است. در دنیای امروز، سازمان ها و شرکت های تولیدی، پس از برنامه ریزی راهبردی و با در نظر داشتن نقاط ضعف و قوت و فرصت ها و تهدیدها، بر سر تولید محصولات یا ارایه خدمات با کمیت و کیفیت بالاتر و قیمت و هزینه کمتر با هم به رقابت می پردازند. در این میان، در بخش خدمات، رشد روزافزون نیازها و انتظارات شهروندان باعث شده است که، توجه مدیریت شهری به ویژه در کلان شهرها، به مدیریت هزینه معطوف شود. شهرداری تهران نیز از این قاعده مستثنی نیست و تشکیل ستاد عالی بهبود منابع و کارایی مالی و کارگروه مدیریت هزینه (جهت کاهش هزینه های شهرداری تهران به ویژه در بخش جاری) نیز در همین راستا بوده است. در این زمینه، فرهنگ سازی و آموزش، به موازات استفاده از فن آوری روز دنیا بسیار مهم است. تجربیات جهانی نشان می دهد که لازم است ضمن سیاست گذاری تعدیل و متناسب سازی هزینه ها، از طریق تیم سازی (تشکیل کمیته های اجرایی مدیریت هزینه در واحدها)، از کار گروهی و نظام مشارکت بهره جست.
    در این مقاله، ابتدا راهبرد «از دغدغه تا بهبود» به عنوان روشی استاندارد برای کاهش هزینه تشریح می شود و سپس تجارب مدیریتی در زمینه مدیریت هزینه طی دو سال و نیم گذشته در شهرداری تهران ارایه می گردد. پس از تعریف هزینه، علایم بروز مسایل مدیریت هزینه رویکردهای سنتی و راهبردی کاهش هزینه، روش های شناسایی منافذ هدر رفتن هزینه ها، ملاحظات انتخاب فرصت ها و پروژه های کاهش هزینه تبیین می شود.
  • چکیده انگلیسی
    صفحه 171
|
  • Alireza Mohammadi Page 8
    This article reviews the economic globalization process and the growth of advanced services in some regions of the world, and then defines World City and Global City. Next, it considers the formation and growth of Advanced Economic Functions such as Advanced Producer Services from the Economic Geography point of view.Consequently, it tries to explain mentioned services of geography and the influential criteria for locationing these services and finally states its results. The main goal of this article is to introduce a list of the Advanced Economic functions in the world metropolises and invite the third world metropolitan planners, managers and policy makers to reflect upon this crucial issue.
  • Vahid Yeganegi Dastgerdi Page 26
    After the Second World War, different countries started to restore their economy and thus economic growth has turned to the most important preoccupation. It appeared, however, after several decades, that economic growth per se can not make economic conditions improve in the vast area of the country and among various social strata and thus economic growth paradigm came into appearance.Along with the growing procedure of global economy, international communications have also increased and the phenomenon of economic globalization was taken into consideration. But "Metropolitan Area" was something which paved the way for this process to occur. Globalization of economy irrespective of competition between metropolitan areas is meaningless.As a result, metropolitan areas have so far played more fundamental roles in the national economic development of countries and will do even more in the future. Yet, national economic development of countries and the over emphasis on the urban life as well as making a large human being's gatherings called Metropolis has led into plenty of negative consequences, too.It is clear, through the passage of time, that these metropolitan areas have caused both the severe damage to the environment and the earth ecologically and the suppression of future generation rights in exactly the same manner of their usefulness in producing wealth and welfare for people. In other words, people made metropolitan areas to lead a better life; however, these areas themselves incur the most dangerous harms in the existence of the earth and human being's life. This article is aimed at critical consideration of the effects of globalized economy on metropolitan areas. It tries to clarify the impact of metropolises on the growth and development of countries and cities while demonstrating some dimensions of the phenomenon which developed countries attempt to hide.
  • Morteza Ghourchi, Javad Maleki Page 44
    In the early 21st century, globalization and innovation in IT arenas have caused cities, like multinational companies, to have increasing competition in trans-national atmosphere to get economic advantages. Therefore, no urban spots in the world cities can depend on their traditional places and roles in urban hierarchy; as other cities, are competing in a network structure to enhance their place and overcome their rivals. This competition makes urban brand form and provides a positive image of a city in global urban network structure. So, in recent years, urban managers have made an increasing effort to enhance their city in global metropolitan's network and provide substantial economic interests for their citizens.Today, this goal has been achieved through understanding and adopting competition intelligence approach that is purposeful monitoring of the environment in which the organization is competing and working, and has been developed through aiming strategic decisions.Using this approach, particularly strategy finding tools for having competition with other cities, urban managers are prepared and provide their strategy in trans-national arenas. In order to compete with other cities strategy finding is a technique which multi-national companies use to compete with other companies and their own marketing in the 20th century. They tried to analyze their competitor's behaviors and provide their new strategies to compete with these behaviors. Today, these tools are used by urban managers to take the maximum advantage of forehead opportunities to compete with other cities in the network and advance their cities to achieve the maximum economic advantages for developing them. In this article, metropolitan's competition setting is discussed through descriptive-analytic methodology. Metropolitan's competition environment in trans-national arenas, competition intelligence approach conditions and the applicability of strategic tools in urban management are also analyzed.
  • Kamal Athari Page 56
    Urban Economics in Iran has been on the decline in recent two decades, like its Cities Economy, as a result of not being thought of its nature properly. Yet, the decline has always had ups and downs. The publication of Urban Economics by Tehran Municipality demonstrates that this city is escaping its decline by means of a thorough reflection upon Economy. Since metropolitan area's municipalities can not rely on oil revenues, they do not have any financial resources other than urban economics, thus the survival of their organization and services depends on the dynamicity and sustainability of its economy. However, it appears that its essence has not yet been fully realized.Self sufficiency enactment of metropolitan area's municipalities in 1368 has made the dissemination of "misunderstanding" in urban economics. This misunderstanding which appeared in the form of micro Economics dominancy in the urban economics has been one of the two main reasons or the primary improper building block "dysfunctioning" in the urban economics, which in turn culminates in "dysplasia" or dysmorphia of the city space. The second main reason was the industrial procedure and even pre-industrial dominancy on development economy (development plans) of Iran up to the Fourth Development Plan. In spite of the fact that this procedure was put aside in the Fourth Development Plan, and the development of the knowledge-base economy or post-industrialism was put on the agenda, it was not followed in practice. As a result of these two inappropriate views dominancy upon the cities economics, especially metropolitan areas of Iran whose economic dynamicity and sustainability depends on the entrance into post-industrialism era, they were on the verge of partial collapse and it is crystal clear in housing, business and industrial worn-out structures. In this article, the shortcomings of urban economics and the economy of Iranian cities are taken into account, in the form of an introduction or so. We hope that the due attention to the sources of misunderstandings, current dysfunctioning, dysplasia and dysmorphia in Iranian cities would be the primary step for their removal from our urban life.
  • Saeed Aabedin Dorkoosh, Hossein Nasiri Page 71
    Increasing the population of big cities in developing countries has caused many problems and inconveniencies for residential space and metropolitan areas. Thus, they began to renovate and regenerate their environment. Therefore optimum urban hierarchy, and optimal city size has been concerned by urban economists since 1950’s. Here, we use a surplus function approach, which is defined as the difference between the total disposable income and the total expenditure of the households working and living in the metropolitan areas. The optimal city size refers to such a population of metropolitan areas that maximizes the surplus function. The estimated results show that the optimal city size of Iranian metropolitan areas was a population of about 1.25 million, which means that the Tehran metropolitan area, with nearly 7.7 million inhabitants, is obviously too large.